Μέχρι πρότινος, ζούσαμε σε μια εποχή, που το Σύνταγμα και κυρίως τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που τόσο σοφά, καθορίζει και διασφαλίζει στις διατάξεις του, είχαν δυστυχώς πάρει την κατιούσα και πολλοί ήταν εκείνοι που έλεγαν, πως επιστρέψαμε στην εποχή του μεσαίωνα. Εξ’ ου και όχι ασφαλώς τυχαία, 120 από τους 139 ερωτηθέντες δικηγόρους που είχαν λάβει μέρος στην έρευνα της Λεμεσού, εξέφρασαν την άποψη, πως τα Δικαστήρια στην Κύπρο, δεν εφαρμόζουν πλέον και δεν διασφαλίζουν αποτελεσματικά, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των πολιτών της χώρας. Όσοι δε από εμάς, ασχολούμαστε συστηματικά με το αντικείμενο αυτό, διαβάζουμε πλέον με νοσταλγία, τις παλαιότερες και γεμάτες νόημα αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ενώ σήμερα αισθανόμαστε, πως τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αντιμετωπίζονται πλέον, ως προφάσεις εν αμαρτίαις. «Ένα τείχος γεμάτο ρωγμές», όπως το είχε πρόσφατα και πολύ επιεικώς θέσει, ο Δρ. Κ. Παρασκευά, σε παρουσία του στο Legal Matters. Επώδυνη φυσικά συνειδητοποίηση, για όσους προσλαμβάνουν έστω και στοιχειωδώς, την σοφία του Συντάγματος, αλλά και που βλέπουν, την υπόσκαψη της, από αδαείς.
Και ωσάν να μην μας έφτανε ο ψυχικός τούτος πόνος, ήρθε και προστέθηκε από πάνω, η πανδημία, και ασφαλώς, τα μέτρα, που έλαβαν οι Κυβερνώντες για την αντιμετώπιση της. Μέτρα, που όπως μας λεν συνέχεια, λήφθηκαν για «το καλό μας», αλλά και που αναντίλεκτα, επηρεάζουν βαθιά, πολλά από τα Δικαιώματα μας.
Για «το καλό μας» λοιπόν, οι κυβερνώντες μας φακέλωσαν και μας παρακολουθούν, (με τα γνωστά SMS), μας στέρησαν την ελευθερία μετακίνησης και την μεταξύ μας κοινωνικοποίηση, έκλεισαν υποχρεωτικά τις δουλειές μας και τα σχολεία των παιδιών μας, και έτι χειρότερα, χώρισαν οικογένειες. Θέτοντας το όσο πιο συνοπτικά μπορώ, επικαλούμενοι «το καλό μας», οι Κυβερνώντες κατακρήμνισαν εν μία νυκτί, σχεδόν, κάθε Δικαίωμα μας. Κάποιοι μάλιστα, ήθελαν πρόσθετα και να σιωπήσουμε.
Υπήρξε όμως δυστυχώς και συνέχεια. Επικαλούμενοι τους αριθμούς που οι ίδιοι καθορίζουν, αλλά και αγνοώντας όλα τα άλλα που μας προκάλεσαν τα μέτρα, οι Κυβερνώντες άρχισαν ήδη τις προκλητικές τυμπανοκρουσίες και προφανώς, μπλέκουν, για τους εαυτούς τους, δάφνινα στεφάνια. Προσδοκώντας φρονώ, να τα φορέσουν ενώπιον μας, στις επόμενες εκλογές, ή και για να συγκαλύψουν με αυτά, την ανεπάρκεια τους. Με τα μέτρα που έλαβαν, ισχυρίζονται, ότι «μας έσωσαν». Και για τούτο, επιζητούν και χειροκρότημα.
Αν και ομολογουμένως σήμερα, τα πράγματα είναι πιο επώδυνα απ’ ότι ήταν πριν, εντούτοις εύχομαι και προσδοκώ, πως τα όσα βιώνουμε τώρα, θα βοηθήσουν τον Κύπριο ψηφοφόρο να συνειδητοποιήσει, πως το καλό μας, το πραγματικό καλό όλων μας, τόσο σαν άτομα όσο και ως κοινωνία, το καθορίζει το Σύνταγμα, και όχι τα κύμβαλα. Ο υπέρτατος εκείνος Νόμος των Νόμων, και ο οποίος, δομήθηκε πάνω στην σοφία και την εμπειρία αιώνων, αλλά και επί των λαθών του παρελθόντος. Ένα βαθιά φιλοσοφημένο, αλλά και ισοζυγισμένο κείμενο, το οποίο ορίζει, πρώτα και πάνω από όλα, το τι σημαίνει αληθινά, να είσαι άνθρωπος. Ψυχή τε και σώματι. Και που μετά ορίζει, το πως πρέπει να ζει κάποιος, για να παραμείνει άνθρωπος. Το τι δικαιούται και τι όχι, προκειμένου να διατηρήσει αυτή του την θεμελιώδη ιδιότητα. Τα λεγόμενα κατά κόσμο, Ανθρώπινα Δικαιώματα ή κατ’ άλλους, τα βασικά Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ο πυρήνας δηλαδή της ύπαρξης, αλλά και της υπόστασης μας, ως είδος. Το διαχρονικά, απόλυτο καλό μας.
Το σοφό εκείνο κείμενο, αναγνωρίζει βέβαια πως κάποτε, έρχονται δυστυχώς στιγμές, που δύο καλά, μπορεί να συγκρούονται μεταξύ τους. Όχι καλό με κακό αλλά μόνο δύο καλά. Και προκειμένου να επικρατήσει από τα δύο καλά, το υπέρτατο σε κάθε περίπτωση, το Σύνταγμα τα προέβλεψε, τα ρυθμίζει και τα ιεραρχεί. Με πρόνοιες λιτές, και ξεκάθαρες. Οι δε πρόνοιες αυτές, είναι γνωστές ως οι «εξαιρέσεις» στα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Οι λεγόμενοι περιορισμοί.
Τέτοιες εξαιρέσεις βεβαίως υπάρχουν μόνο για κάποια, και όχι για όλα, τα Δικαιώματα. Και τούτο ασφαλώς διότι, υπάρχουν κάποια Δικαιώματα, που είναι τόσο βασικά και στοιχειώδη για την ανθρώπινη πολυσύνθετη ύπαρξη, που απλά δεν επιδέχονται, τον όποιο περιορισμό. Δεν υπάρχει κάποιο άλλο, μεγαλύτερο από αυτά, Ανθρώπινο καλό, το οποίο να τα υπερνικά. Δεν υπάρχει π.χ. κάποιο άλλο, ανθρώπινο καλό, το οποίο να δικαιολογεί, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, τα βασανιστήρια. Ή τον εξευτελισμό του ανθρώπου. Αυτά τα δικαιώματα, είναι τόσο συνυφασμένα με την ύπαρξη μας και την υπόσταση μας ως είδος, που το Σύνταγμα τα θεωρεί, απόλυτα. Και είναι γι’ αυτό ασφαλώς το λόγο, που κάποιοι από εμάς, φωνάζουμε ακόμα, για το έγκλημα με τους φοιτητές. Το δικαίωμα τους να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, είναι απόλυτο. Ελάχιστοι δε είναι εκείνοι που αντιλαμβάνονται, το όπλο που δίνουμε τώρα της Τουρκίας για το προσφυγικό και πόσο εύκολο είναι, με μια βλακεία, να χαθούν πατρίδες.
Για κάποια λοιπόν άλλα Ανθρώπινα Δικαιώματα, υπάρχει στο Σύνταγμα, το περιθώριο για τον περιορισμό τους. Όμως, ακόμα και εκεί, λόγω ακριβώς της σπουδαιότητας των Δικαιωμάτων, αυτών καθ’ εαυτών, και ασφαλώς, λόγω των συνεπειών – πολλές φορές φρικτών – που αναντίλεκτα προκύπτουν, όποτε γίνεται επέμβαση στη φύση και στην υπόσταση του ανθρώπου, το σοφό Σύνταγμα ορίζει πρόσθετα, πως ο όποιος τέτοιος περιορισμός, πρέπει να γίνεται με φειδώ, κατόπιν σοβαρής μελέτης, αλλά και να είναι, απολύτως αναγκαίος και οπωσδήποτε, αναλογικός. Δεν μπορείς λέει το Σύνταγμα, να χρησιμοποιείς ένα κανόνι, προκειμένου να σκοτώσεις ένα μικρό χελιδόνι. Και για να δικαιούται το κράτος να κάνει κάτι τέτοιο και για να επιτραπεί στην κυβέρνηση να σκοτώσει την υπέροχη εκείνη ύπαρξη, πρέπει πρώτα να βεβαιωθεί, πως συντρέχει υπερβολικά σοβαρός λόγος, αλλά και πως, δεν υπάρχει άλλη, λιγότερο δυσβάστακτη, επιλογή. Μόνο έτσι, λέει το Σύνταγμα, επιτρέπεται η παρέμβαση του Κράτους στα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Ανθρώπινη λοιπόν ψυχοσωματική ύπαρξη, εξαιρέσεις μόνο εκεί που δεν υπάρχει άλλη επιλογή και αναπόφευκτες συνέπειες στην υπόσταση του Ανθρώπου. Και αυταπόδεικτα, με τα «εξαιρετικά» μέτρα των Κυβερνώντων, επήλθαν πολλές συνέπειες. Η οικονομία του τόπου μας οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε κατάρρευση. Οι μαθητές έμειναν χωρίς εκπαίδευση και πολλοί ασθενείς χωρίς θεραπεία. Δουλειές έκλεισαν, κόσμος θα απολυθεί και κάποιοι θα πεινάσουν. Ήδη κάποιοι πήγαν φυλακή, διότι δεν κρατούσαν τα €300 του προστίμου. Αυξήθηκαν τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας και τρέμω μπροστά στην σκέψη, της σεξουαλικής ή άλλης κακοποίησης, κάποιων παιδιών, πίσω από τις σφραγισμένες πόρτες. Η δε ψυχολογία όλων μας, καταρρακώθηκε. Στερηθήκαμε ακόμα και την παρηγοριά της εκκλησίας, τις δύσκολες τούτες μέρες. Και αυτές, είναι μόνο μερικές από τις συνέπειες, των αποφάσεων που λήφθηκαν από τους Κυβερνώντες, ενάντια στα Δικαιώματα μας.
Εν μέσω όλων αυτών και έγκλειστος στο μετερίζι μου, στοχαζόμουν λοιπόν τις τυμπανοκρουσίες αλλά και κάποιες περίεργες αναφορές, περί δήθεν εντοπισμού, του «Ασθενή 0». Και επειδή δυστυχώς, ξέρω πολύ καλά πως λειτουργούν, οι εκάστοτε Κυβερνώντες, στο ψευδοκράτος του Νότου, μίλησα πρώτα με ένα φίλο μου ειδικό και μετά άρχισα να διερωτώμαι…..
Μήπως, σκέφτηκα, είναι έστω και κατ΄ ελάχιστο πιθανόν, ο κορονοιός να μας είχε έρθει εδώ στην Κύπρο, πολύ πιο νωρίς, απ’ ότι μας θέλουν να πιστεύουμε οι Κυβερνώντες; Μήπως, λόγω των σχέσεων μας με την Κίνα και των πολλών ανθρώπων που πηγαινοέρχονταν από εκεί, ο ιός, μας είχε έρθει στην πραγματικότητα, από το τέλος του 2019; Σε μια εποχή δηλαδή, που ως κοινωνία, δεν είχαμε ιδέα για την ύπαρξη του, αλλά και που ασφαλώς, δεν κάναμε ελέγχους για τη διάγνωση του; Μήπως, διερωτήθηκα, ο ιός εξαπλώθηκε από τότε ανάμεσα μας, με τους περισσότερους από εμάς να νοσούν «ασυμπτωματικά», (όπως εξάλλου συμβαίνει και με τους υπόλοιπους τώρα) και κάποιους άλλους, να το περνούν, ως μια «περίεργη χειμωνιάτικη γρίππη»; Και μήπως κάποιοι άλλοι, λιγότεροι φυσικά, παρουσίασαν πιο σοβαρά συμπτώματα και νοσηλεύτηκαν (τότε), με διάγνωση «άτυπη ή άγνωστης αιτίας πνευμονία»; Διότι, ξαφνικά θυμήθηκα μια περίοδο, μέσα στον Ιανουάριο – Φεβρουάριο του 2020, που πολλοί γνωστοί μου ήταν άρρωστοι, αλλά και που κάποιοι ηλικιωμένοι που ήξερα, είχαν όντως νοσήσει και νοσηλευτεί, με τέτοια «άτυπη» πνευμονία. Και θυμάμαι πρόσθετα, πως την ίδια εκείνη περίοδο, οι Μ.Ε.Θ. των νοσοκομείων, ήταν υπερπλήρεις από «τέτοιους» ασθενείς. Κάποιοι δε εξ αυτών, κατέληξαν. Με τον ίδιο μάλιστα τρόπο, που καταλήγουν σήμερα, αυτοί που διαγνωσμένα πλέον, πάσχουν από την νόσο.
Και μήπως, διερωτήθηκα, εγώ ο αδαής, ο ιός έχει ήδη κάνει τον κύκλο του ανάμεσα μας, και πως κατά συνέπεια, ο μικρός Κυπριακός πληθυσμός, έχει ήδη αναπτύξει ανοσία στη νόσο; Εξ ου και εν τέλει, η πολύ χαμηλή θνησιμότητα των ημερών, αλλά και τα περιορισμένα κρούσματα που μας ανακοινώνουν;
Διότι, αν ο στοχασμός μου αυτός, έχει έστω και την παραμικρή βάση, τότε τα μέτρα που έλαβαν, τον Μάρτη πλέον, οι Κυβερνώντες, ήταν και ασφαλώς εξακολουθούν να είναι, αχρείαστα, αλλά και όπως ορθά ορίζει το σοφό Σύνταγμα – που προνοεί και προβλέπει για όλα αυτά – παράνομα. Κανόνι της κυβέρνησης, κατά ενός αθώου χελιδονιού. Οι δε δάφνες για τους σημερινούς αριθμούς, ανήκουν στην Μητέρα Φύση και όχι σε αυτούς, που χωρίς να ελέγξουν, αν τα μέτρα που έλαβαν ήταν αναγκαία και αναλογικά, μας έχουν λεηλατήσει την ύπαρξη. Που μας θέλουν πρόσθετα, να μην σκεφτόμαστε και να σιωπούμε.
Και θα συνεχίσω ασφαλώς να διερωτώμαι, για αρκετό καιρό ακόμα. Μήπως είναι γι’ αυτό που δεν κάνουν, τέστ αντισωμάτων στον πληθυσμό, ούτως ώστε να αποδειχθεί επιστημονικά, η αναγκαιότητα ή όχι των μέτρων; Μήπως εν τέλει παραβιάζουν τα δικαιώματα μας, μόνο και μόνο για να φορέσουν εκείνοι τις δάφνες; Μήπως ήταν γι’ αυτό που μας πέταξαν εκείνο, το καταφανώς αντιεπιστημονικό, για τον «Ασθενή 0»; Μήπως εν τέλει κάτι γνωρίζουν ή έστω υποψιάζονται και οι ίδιοι, αλλά δεν μας το λεν; Διότι, κάτι τέτοιες «τράμπες» τις κάνουν οι Κυβερνώντες στα ψευδοκράτη. Οι φοιτητές μας, το ξέρουν αυτό, πολύ καλά.
